PVC یکی از انواع پلاستیکها است که به دلیل هزینه تمام شده مناسب و ویژگیهای فیزیکی و شیماییای که دارد کاربردهای فراوانی در انواع صنایع دارد. این پلیمر سومین پلاستیک پرمصرف در جهان است و سهم قابل توجهی از پسماند و زباله را به خود اختصاص میدهد که میتواند مخاطراتی جدی برای محیط زیست و کیفیت زندگی افراد جامعه داشته باشد.
از طرف دیگر هزینه تمام شده گرانول های پی وی سی که از طریق بازیافت به دست میآید به مراتب پایین تر از گرانولهای دست اول بوده و با توجه به اینکه در بعضی صنایع بازیافتی بودن یا نبودن گرانول تاثیر چندانی در کیفیت محصول نهایی ایجاد نمیکند، میتواند کاربرد فراوانی داشته باشد. البته کیفیت نهایی گرانول های پی وی سی بازیافت شده پیوستگی فراوانی با دقت و چگونگی فرایند دسته بندی و بازیافت دارد. راهکاری که فعالین صنعت بازیافت برای رسیدن به گرانول بازیافتی پی وی سی با کیفیت اتخاذ میکنند تهیه ضایعات و موارد دست دوم صرفا از یک نوع از محصولات دست دوم است. به طور مثال برخی کارگاهها تنها به بازیافت پوسته کابل و یا شلنگ میپردازند.
گرانول پوسته کابل، گرانول کفی کفش، گرانول دمپایی و به طور عمومی گرانول پی وی سی نرم از جمله تولیدات دستگاههای بازیافت پی وی سی است که صنعتگران هر رشته ترجیح میدهند برای کنترل هزینهها از گرانول بازیافتی پی وی سی برای تولید آنها استفاده کنند.
به طور کلی میتوان انگیزه های بازیافت ضایعات پی وی سی و تولید مجدد گرانول از آنها را به سه دسته کلی تقسیم کرد.
همان طور که توضیح داده شد انگیزههای اقتصادی در جهت پایین آوردن هزینه و استفاه بهینه از منابع اصلیترین انگیزه واحدهای تولیدی برای استفاده از گرانول بازیافتی پی وی سی است. همچنین خود فرایند بازیافت نیز با ایجاد ارزش افزوده همراه است. به طور مثال پس از تبدیل ضایعات خام به گرانول قیمت آن در بازار مصرف بین سه تا شش برابر خواهد شد. با این وجود هیچ عنوان نباید از اثرات مثبت بازیافت انواع مختلف پلاستیک، و از جمله انواع پی وی سی غافل شد.
از آنجا که pVC یک ترمو پلاستیک است میتوان از طریق فرایند ذوب، شکلدهی و جامدسازی مجددا از آن استفاده کرد. براورد میشود بین پنج تا ده درصد تولیدات صنعت پی وی سی بازیافت شده و مجددا به چرخه تولید و استفاده باز میگردد. از میان روشهای مختلف بازیافت، بازیافت مکانیکی PVC به نسبت ساده و معمول است. بازیافت و تولید گرانول بازیافتی پی وی سی یکی از روشهای مرسوم مدیریت زباله و همچنین بهرهبرداری بهینه از منابع سوختهای فسیلی، نظیر نفت و گاز طبیعی است. جالب است بدانید در صورتی که به هر دلیلی موفق به بازیافت و استفاده مجدد از انواع پلاستیکها نشویم ناگریز به دفن و یا سوزاندن آنها خواهیم شد.
از آنجایی که عمر مواد پلاستیکی بسیار زیاد است و تا سالهای سال به صورت دست نخورده در طبیعت باقی میماند دفن و یا رها سازی آنها در محیط زیست اثرات جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت. تهدید گونههای جانوری و به هم خوردن چرخه طبیعی اکوسیستم میتواند در نهایت حیات و یا کیفیت زندگی انسانها را، به عنوان گونههایی که در هرم اکوسیستم در جایگاه بالاتری قرار میگیرند، تهدید کند. سوزاندن این مواد نیز علاوه بر آزادسازی گازهای سمی و آلودگیها و مخاطرات ناشی از آن، منجر به افزایش میزان گازهای گلخانهای و در نهایت گرمتر شدن کره زمین خواهد شد. گرم تر شدن زمین یکی از جدیترین مسائلی است که بشر معاصر با آن دست و پنجه نرم میکند. با توجه به گزارش سازمان بهداشت جهانی سالانه هشتاد هزار نفر در آسیا جان خود را به دلیل بیماریهای ناشی از گرمتر شدن کره زمین از دست میدهند.
پس از انقلاب صنعتی میزان بهرهبردای بشر از منابع طبیعی به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد. با توجه به اینکه ماده اولیه تولید انواع پلاستیک محصولات پتروشیمی است که از نفت و گاز طبیعی به دست میآید، وابستگی هرچه بیشتر انسان به مواد پلاستیکی میتواند در نهایت منجر به بهرهبرداری بیرویه از این منابع شده و توسعه پایدار این دست صنایع را به مخاطره بیندازد. بخش اعظمی از منابع طبیعی که امروزه در اختیار ما قرار دارد سهم نسلهای آینده است اما به نظر میرسد در صورت استمرار وضع موجود میراث فرزندان ما را کوههایی مملو از زبالههای پلاستیکی و کمبود شدید سوختهای فسیلی تشکیل خواهد داد.
بستن *نام و نام خانوادگی * پست الکترونیک * متن پیام |