چند کاربرد جدید برای پلاستیک های بازیافتی ,

امروزه با پیشرفت صنایع بازیافت، استفاده مجدد از انواع پلاستیک بدون تغییر محسوس در کیفیت محصول نهایی را ممکن کرده است. طبیعی است که کیفیت محصول نهایی ارتباط مستقیمی با کیفیت مواد اولیه بازیافتی دارد. در صورتی که در فرایند بازیافت انواع پلاستیک دسته بندی و دقت کافی به خرج داده شود تولیدات این صنعت می‌تواند خوراک مناسبی جهت تولید محصولات سایر صنایع محسوب شود. برای مثال کارخانه تولید روکش سیم و کابل و کارخانه تولید شلنگ مثال‌های خوبی برای توضیح این امر باشند.

روکش سیم و کابل و شلنگ از پی وی سی های نرم تولید می‌شوند که گرانول pvc خوراک مناسبی برای تهیه آن‌ها محسوب می‌شود. گرانول پی وی سی را می‌توان به صورت دست اول و یا از طریق بازیافت ضایعات پی وی سی به دست آورد. گرانول بازیافتی در کنار کیفیت قابل قبول می‌تواند هزینه‌ی مواد اولیه تولید روکش سیم و کابل و مواد اولیه شلنگ را تا هفتاد درصد پایین بیاورد. پی وی سی نرم نیز خود از انواع پلاستیک‌ها است که به دلیل برخی خواص فیزیکی و شیمیایی کاربرد زیادی در صنایع مختلف دارد. مقاومت در برابر کشش و فشار، نقطه ذوب بالا، خاصیت عدم خودسوزی و میل کم به واکنش با سایر عناصر در کنار قیمت مناسب از جمله ویژگی‌هایی است که pVC را به انتخاب مناسبی برای تولید طیف گسترده‌ای از محصولات تبدیل می‌کند.

لزوم بازیافت پلاستیک چیست؟

پلاستیک یکی از پرمصرف‌ترین اقلام در جهان معاصر است که هم تولید و هم مصرف بی حد و حصر آن می‌تواند آینده حیات بشر بر روی این کره خاکی را با مخاطرات جدی رو‌به‌رو کند. مواد اولیه تولید انواع پلاستیک در واحدهای صنعتی پتروشیمی اصتحصال می‌شود که این کاخانجات خود نیز از معیانات نفت و گاز طبیعی به عنوان ماده اولیه استفاده می‌کنند. نفت و گاز جزئی از منابع و ثروت‌های ملی هر کشور محسوب می‌شود که نسل‌های آینده نیز در آن سهم دارند. استفاده بهینه و مسئولانه از آن جدا از این‌که وظیفه‌ای اخلاقی محسوب می‌شود، ضامن استمرار درآمد هر جامعه است.

از سوی دیگر فرایند تولید انواع پلاستیک منجر به تولید گاز‌های گلخانه‌ای می‌شود که علاوه بر آلودگی هوا در سطح منطقه‌ای، در نهایت منجر به افزایش دمای کره زمین شده و خود مشکلات عدیده‌ی زیست محیطی را در مقیاس جهانی ایجاد می‌کند. از همین جهت است که طی چند دهه گذشته توجه سازمان‌های بین‌المللی به کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای جلب شده و توافق‌نامه‌هایی نیز در این زمینه به امضای کشور‌ها رسیده است.

از طرف دیگر مدیریت و دفع زباله‌هایی که در اثر مصرف محصولات پلاستیکی حاصل می‌شود نیز خود داستان مفصل دیگری دارد. پلاستیک برای مدت زمان زیادی،‌ در برخی موارد تا دو قرن، دست نخورده در دل طبیعت باقی می‌ماند. ورود سالانه هزاران تن پلاستیک به دریاها زندگی بسیاری از آبزیان را تهدید کرده.

همچنین باعث رسوب برخی ترکیبات نامناسب در بدن ایشان می‌شود که در صورت تغذیه انسان از آن می‌تواند بسیار خطرناک باشد. اگرچه ایجاد چرخه بازیافت به تنهایی نمی‌تواند راه حل کافی باشد،‌ اما نقش پررنگی را در این میان بازی می‌کند. تمام این موارد بازیافت انواع پلاستیک را به امری ضروری تبدیل می‌کند. کارخانه تولید روکش سیم و کابل و کارخانه تولید شلنگ از جمله واحدهای صنعتی هستند که می‌توانند از پلاستیک بازیافتی استفاده کنند.

فرایند بازیافت پلاستیک ها به چه صورت است؟

از آن‌جایی که طیف گسترده ای از پلاستیک ها در دمایی قابل دسترسی برای واحدهای صنعتی به حالت نیمه مذاب تبدیل می‌شوند قابل بازیافت و استفاده مجدد هستند. در ابتدا لازم است که ضایعات وارد شده به کارگاه یا کارخانه بر اساس جنس دسته بندی شوند. سپس در دستگاه‌هایی آن‌ها به حالت نیمه مذاب در می‌آورند و به شکل‌های مورد نظر برش می‌دهند. گرانول پی وی سی یکی از اشکال این برش‌ها است که مواد نیمه مذاب پس از خارج شدن از دستگاه به وسیله تیغه دوار برش می‌خورند.

گرانول از آن جهت که به راحتی درون قیف انواع دستگاه تولید پلاستیک حرکت می‌کند شکل مطلوب و پرطرفداری از مواد بازیافتی پلاستیکی است. پس از این مرحله است که پلاستیک های شکل گرفته مکش، خنک و سخت می‌شوند و آمادگی ورود به بازار را پیدا می‌کنند. کارخانه تولید روکش سیم و کابل و کارخانه تولید شلنگ گرانول‌ را دریافت کرده و با توجه به تکنولوژی‌های متفاوت تولید به روکش سیم و کابل و یا شلنگ تبدیل می‌کنند.